Jesus Kristus er ikki ein myta, ein uppspunnin persónur ella bert ein trúarfigur – Jesus var ein søguligur persónur, sum livdi í 1. øld.
Søguligar ábendingar, bæði úr Bíbliuni og frá ókristnum keldum, staðfesta, at vit onga orsøk hava at ivast um veruleikan av lívi hansara, læru hansara og teimum hendingum, ið umgyrdu hann. Bíblian gevur okkum eina trúverdiga og væl varðveitta frásøgn.
Eftirfylgjarar hansara ynsktu ikki bert at varðveita søguna hansara, men høvdu eisini førleikan til tess. Framløgan varpar tí eisini ljós á eitt jødiskt samfelag í fyrsta árhundra, har lærusveinar og rabbinar mentust við at varðveita orðleiðslu við neyvleika, bæði munnliga og í skrift. Hesin leistur kemur eisini til sjóndar í kristna umhvørvinum.
Í dagsins samfelagi er Nýggja Testamenti undir stórum álopi. Nútíðar gransking byggir vanliga á natúralistiska sjónarmiðið, sum frammanundan útilokar tað yvirnáttúrliga. Hetta merkir, at undur og profetisk uppfylling verða avvíst, ikki tí søguligu prógvini ikki halda, men tí at motiveraðir søgufrøðingar hava tørv á at verja eina natúrulistiska heimsmynd.
Hóast hettar, so hevur Nýggja Testamenti staði fast – trúfast, væl varðveitt og støðugt ígjøgnum øldirnar.
Í hesi framløguni viðgera vit tann Søguliga Jesus, hvussu prógvini stuðla Bíbliunnar mynd av Jesusi, og hvussu Bíbliu myndin av Jesusi hevur hildi og heldur.